Radyo dalgaları alanındaki gök cisimlerinin elektromanyetik radyasyonunu inceleyen bir astronomi dalıdır. 1931’de Karl G. Jansky göksel bedeninin radyo dalgaları yaydığını keşfetti. Evrende, hiçbir nesne sözde mutlak sıfıra ulaşamaz ya da altına düşemez. Mutlak sıfır, 0 Kelvin veya -273.15 derecedir. Her bir nesnenin sıcaklığı mutlak sıfırın üzerinde olduğu için elektromanyetik enerji üretir. Sıcaklığa bağlı olarak, bu enerji artar veya azalır. Sıcaklık arttıkça, evrenin frekans dağılımı değişecek ve yüksek enerjili paketlerin sayısı artacaktır. Teoride, evrendeki tüm nesnelerden elektromanyetik enerjiyi ölçmek mümkündür.
Galaksimizin radyo yayını (Samanyolu) ilk olarak 1931’de gerçekleştirildi, ancak radyo astronomi sadece İkinci Dünya Savaş’ından sonra radar teknolojisi ile geliştirildi. Bugün, Bonn radyo teleskobu gibi, radyo teleskop çapı paraboliktir, 100 metre çapında, hareketli bir antenle, atmosferi aşabilecek 10 m ila 0,5 mm aşan dalga boylarına sahip tüm radyo dalgalarını gözlemleyebilirler. Ek olarak, farklı kıtalar da birçok teleskop birleştirilerek, gökyüzünün belirli bölümlerinin bir radyo haritası oluşturulabilir ve arkın ayrıntıları saniyenin binde biri kadar kontrol edilebilir. Tüm bu teknik çabalar radyo gözleminin astronomiye katkısı ile açıklanabilir. Yabancı güneşte kolayca görülebilen radyo radyasyon yoğunluğu olmamasına rağmen, yıldızlar arası uzay alanı radyo astronomisinin önemli araştırma alanlarından biridir.
Samanyolu’nu kaplayan çok büyük iyonlaşmış olmayan hidrojen bulutu sadece 21 cm hidrojen görüntüsel çizgisi ile tespit edilebilir. Bu çizgiyi gözlemlemek Samanyolu’nun spiral şeklinde olduğunu (bir gözlemcinin varlığı nedeniyle görüntülenemez) ve dönüş hızının kontrol edilebildiğini gösterir. Gök bilimcilerin yıldızlarla doğduğu bir alan olarak, son yıllarda sadece radyo dalgalarından etkilenen karanlık bulutsu da incelenebilir. OH, CO, vb. Hatta etanol vb. Gibi uzunlukları ve santimetre ve milimetre cinsinden radyo dalgalarını kontrol ederek. Organik moleküller gibi karmaşık moleküller keşfedildi ve bazı uzmanlar yaşam kaynağının Samanyolu olduğunu öne sürüyor. Radyo astronomi, kabarcıkların ışınlarını normal galaksilerden çok daha güçlü hale getirir ve evrenin gözlenebilir sınırını daha da azaltır.
Türkiye’de radyo astronomi
1995 tarihinde Ukrayna Bilimler Akademisinin Radyo Astronomisinden 2 m 1 mm radyo teleskopları için fon aldı ve Birleşmiş Milletler 38.000 ABD Doları ayırdı. Ancak, ani bir elektrik kesintisi nedeniyle 1997’de Ağustos’a ayrıştırıldı, ancak yine de çok kötüydü, çünkü 15.000 dolar bulamadı.
Radyo astronomi tarihçesi
Gök cisimlerinin radyo dalgaları yayabileceği fikri, bu fenomeni kanıtlamadan önce tartışılan bir konudur. James Clerk Maxwell tarafından önerilen 1860 senesinin elektromanyetik olaylarını açıklayan denklem, yıldız radyasyonunun dalga boyunun olabileceğini göstermektedir. Herhangi bir uzunluk. Thomas Edison, Oliver Lodge gibi birçok ileri gelen bilim insanı güneşin radyo dalgaları yayabileceğini tahmin ediyor. Logde, güneşin neden olabileceği radyo sinyallerini gözlemlemeye çalıştı, ancak o sırada teknik kusurlar nedeniyle başarısız oldu. İlk gözlemlenebilir astronomik radyo sinyali, 1931’de Bell telefon laboratuvarında Bell Guthe Jansky adında bir mühendisin Atlantik boyunca kısa dalga ses iletimi sırasında meydana gelen paraziti incelediği zaman kaydedildi.
